Dag 4 van onze reis, dag 2 in Beijing

We zijn vroeg opgestaan om weer een druk programma te volgen. Op de planning stond de zoo met als hoogtepunt panda's kijken en 's middags een vrije invulling.

Weer goed ontbijten en dan op naar de zoo, we werden met een busje gebracht (bij alle trips die door Pangea zijn geregeld, worden we vervoerd). Het Chinese verkeer is vreselijk! We zijn een uur onderweg om alleen al Beijing uit te komen (waar ik de eerste dag zeer chagrijnig van werd). Er zijn wel fietspaden maar fietsers rijden gewoon mee in het autoverkeer (ook tegen het verkeer in!). Oversteken is heel simpel, gewoon er voor zorgen dat je niet word platgereden (midden op de weg je mobiel checken is ook geen probleem in China!) Afsnijden en toeteren zijn hier zeer populaire bezigheden.

Gelukkig lag de zoo zo'n 10 km van ons hotel, dus waren we er al in een half uur!

Dan snel de zoo in! Panda's bekijken, volgens onze gids gaan sommige alleen maar naar de dierentuin voor de panda's, dat vonden we maar raar. Na een tijdje Chinezen opzij duwen kwamen we aan bij het verblijf. Het enige wat we zagen waren stenen, tot we de kont van een panda zagen. Helaas wou hij niet zijn gezicht laten zien. Jammer, dan maar in het buitenverblijf proberen. Daar was het raak, een schattige en lazy panda zat te knabbelen aan een wortel, aaaah wat schattig! Om te knuffelen! (Raad ik je niet aan, zeer pijnlijk, tenminste volgens een verhaal van de gids).

Daarna was het tijd om de rest te bekijken, het grappige is dat Chinezen weinig tot geen rust hebben (herken ik terug in mezelf). Onze gids leidde ons in 5 minuten langs 6 verblijven, gelukkig konden we tijd rekken omdat papa meer dan 20 foto's van 1 dier moest maken (wat soms bloed irritant is als je haast hebt). Onze gids merkte dat we niet echt haast hadden en versloomde haar passen.

Het was zo leuk om te zien hoe de Chinezen vol bewondering naar Eline's blonde haren keken. Hier een paar voorbeelden:
* Een klein jongetje schudden aan zijn moeders arm, toen Eline keek, keek hij haar verlegen aan.
* Reindert moest op de foto met een Chinees, die niet verder dan zijn schouder kwam.
* Lenneke moest ook met een vrouw op de foto.
En dan had je de verlegen Chinezen die maakte sneaky foto's (tenminste wat je maar sneaky kunt noemen).

Nadat we uit de dierentuin vertrokken gingen we lunchen, weer Chinees, het komt al lichtelijk mijn neus uit (figuurlijk dan). We aten noodles uit 'Shanxi province'...mijn provincie.
Daarna hadden we een vrij invulling, we wilden naar de silk markt gaan, dus we gingen ook. We werden afgezet en liepen het gebouw in. Al keek je maar 1 seconde een winkel, dan werd je direct aangesproken in slecht Engels.
Je merkte dat iedereen tegen buitenlanders praatte, als ik naast mijn moeder liep keken ze haar aan en riepen ze wat. Als ik alleen liep, naar de winkeltjes keek, vriendelijk lachte,werd ik begroet met een norse blik.
We liepen wat rond en kochten wat (mijn moeder en Eline zijn super in afdingen).
Al is de stad nog zo groot, toch kom je nog een bekende tegen: Ineke van Meiling was ook in de Zijdemarkt! Zij deed tien jaar geleden met het Nederlandse deel van mijn adoptie. Nu is ze hier met een echtpaar dat hun tweede kindje uit Henan heeft geadopteerd.

Daarna moesten we zelf terug naar het hotel. Liu, onze gids had het helemaal uitgelegd. Eerst met de metro lijn 1 richting het westen, dan overstappen op lijn 5 naar het zuiden, uitstappen bij de Tempel van de Hemel en het laatste stuk lopen of met de taxi naar het hotel. Het was druk in de metro (een kaartje kost ook maar 2 yuan pp, per rit). Een taxi vinden was iets lastiger omdat niet alle chauffeurs het hotel kende. We moesten ook met 2 taxi's (6 mensen) en Reindert, Eline en Theo hadden wat problemen. De taxichauffeur wist niet precies waar het was dus zette hij hen 1 straat verder af. Doordat ze niet wisten hoe ze precies moesten lopen, raakte ze wat verdwaald maar met wat vragen zijn ze er ook gekomen.

We hebben net lekker Europees gegeten in het restaurant van het hotel, straks gaan ik mijn boek lezen. We laten snel weer eens iets van ons horen!

Groetjes van ons, Shanien en de rest.

P.s.1. in het restaurant staat de muziek op repeat en komt 'stille nacht' herhaaldelijk voorbij :-(.

P.s.2. David, we lopen hier 6 uur voor op het thuisfront.

P.s.3. We vinden het leuk om te schrijven en ook erg leuk om jullie reacties terug te krijgen!

P.s 4. Bami en loempia's komen alleen voor in de Nederlandse Chinese keukens, dat vind Lenneke wel een minpunt!